Anneke Frederiks exposeert bij galerie Pictura
Op vrijdagavond 18 januari 2002 wordt om 20.00 uur de expositie geopend van Anneke Frederiks door de Groesbeekse kunstschilder Joep de Bekker Zij laat dan bloemen in allerlei vormen zien, papavers, irissen, zonnebloemen of vooral onderdelen daarvan 'spatten' van het doek. De expositie loopt tot 2 maart en is op dinsdag tot en met zaterdag tussen 14.00 u. en 17.00 u. te zien bij galerie Pictura aan de Aijenseweg 16b te Aijen (gem.Bergen L.), ook te zien op www.galeriepictura.nl
"Dat wat je niet ziet, wil ik weergeven op het doek"
Als ik het atelier van Anneke Frederiks betreed, valt haar werk meteen op. Vol van kleur. Je blijft kijken want er valt telkens iets nieuws te ontdekken. Zelf is ze bescheiden over haar kunstenaarschap. "Ik vind het moeilijk om te zeggen dat ik beeldend kunstenaar ben. Ik zeg liever dat ik schilder ben. Dat schept minder afstand." Ze vindt het ook moeilijk om over haar werk te praten. Je moet er naar kijken om te weten waar het over gaat. Daarom hebben bijna al haar schilderijen ook geen titel. De interpretatie wordt aan de toeschouwer overgelaten. Kijken naar het werk van Anneke Frederiks is trouwens een feest. Deze woorden zijn slechts nodig om te vertellen waarom.
In Anneke's atelier ben ik omgeven door bloemen. Papavers, irissen, zonnebloemen of vooral onderdelen daarvan 'spatten' van het doek. Momenteel schildert ze volop met olieverf. "De worsteling met dat materiaal trekt me aan." Bloemen vormen op dit moment het thema voor Anneke. Het gaat haar niet zozeer om de bloemen als wel om de vorm. De vergankelijkheid van de natuur en de organische vormen spreken haar aan.
Wat blijft is wat je niet ziet
Maar de bloemen van Anneke zijn bepaald niet doods. Integendeel ze stralen een levendigheid uit door het intense kleurgebruik en de snelle toets die Anneke gebruikt. Zelf noemt ze haar werk een overeenkomst tussen intuïtief gevoelde realiteit en de realiteit van de buitenwereld. Het thema van de sterfelijkheid zoals ze dat terugziet in bloemen fascineert Anneke. Dat komt omdat ze in haar eigen omgeving geconfronteerd is met de dood van geliefde mensen. "Als mensen relatief jong sterven, ervaar ik dat als onrechtvaardig. Maar op de vraag waarom krijg je geen antwoord. Wat blijft, is wat je niet ziet en dat probeer ik weer te geven in mijn werk." Bloemen zijn voor haar een middel om existentiële thema's tot uitdrukking te brengen.
Intieme belevenis
Vormen nu bloemen een bron van inspiratie, zo kunnen dat ook mensen zijn. "Ik heb lange tijd mensen geschilderd maar ik raakte vast in de vorm. Het werd een geënsceneerd geheel en met het natuurlijke van bloemen heb ik dat niet." Hoewel haar werk als zodanig herkenbaar is neigen Anneke's bloemen naar het abstracte. "Ik wil de vorm loslaten en mijn eigen verhaal schilderen. Ik maak er míjn bloemen van." Ze maakt macro-opnames van bloemkelken, bladen, stampers en vertaalt dit naar olieverf. Zo doet het werk niet de stijl- denken aan dat van Georgia O'Keeffe. Dat ontdekte Anneke ook tot haar eigen verrassing. "Ik kende haar werk niet maar ik zie zeker die verwantschap." Anneke's werkwijze maakt dat het kijken naar die uitvergrote onderdelen van bloemen een heel intieme belevenis wordt.
Kunst is communicatie
Kunst is niks verhevens, integendeel kunst is voor Anneke een vorm van communicatie. Zij gebruikt daar doek en palet voor, een musicus componeert een prachtig muziekwerk en de schrijver schrijft zijn poëzie. Vooral tussen schilderen en poëzie ziet Anneke een verband. De Duitse dichter Rainer Maria Rilke zei over kunst 'de kunst krijgt eeuwigheidswaarde omdat de dichter het vergankelijke omvormt, beeldt en verbeeldt'. Dat doet Anneke in haar schilderijen. Het is poëzie op doek. Een vormentaal verbeeldt in een rijk koloriet. Juist dat onzegbare maakt haar werk zo aantrekkelijk en spannend. Laat nu het doek maar spreken!
Info Roel van der Veen 0485-341970 info@galeriepictura.nl