Nieuwjaarstoepraak Geert Bourgeois: 2002, een Nieuw-Vlaams Alliantie
jaar (12/01/02)
Nieuw-Vlaamse vrienden,
Dames en heren van de pers,
Waarde landgenoten,
Met deze nieuwjaarsontmoeting knopen we, na een onderbreking verleden
jaar, weer aan met een goede Vlaamse traditie.
Goede tradities moeten in ere gehouden worden. Nieuw(e)jaren, mekaar
het beste toewensen: het is meer dan een ritueel, het is een moment
van menselijk contact tussen gezins- en familieleden, tussen vrienden
en collega's, een moment van solidaire verbondenheid.
Namens het partijbestuur en in mijn eigen naam wens ik jullie allen een goed jaar: een goede gezondheid, liefde, genegenheid en geluk, voldoende levenskwaliteit in het magische jaar 2002.
Een goede gezondheid is de basis van ons welzijn. Nochtans loopt het
vandaag grondig fout in de gezondheidszorg. Artsen protesteren tegen
de toenemende administratieve rompslomp, het overwerk en de aantasting
van hun inkomen.
Maar ook de financiële houdbaarheid van onze ziekteverzekering staat
ter discussie, onder de regering-Verhofstadt - die de mond vol heeft
van lastenverlaging én van sociale maatregelen - wordt vandaag een
forfaitaire verhoging van de ziekenfondsenbijdragen doorgevoerd!
De N-VA zal in het komende jaar een prioriteit maken van
gezondheidszorg. Tal van medici en paramedici hebben ons de voorbije
weken gecontacteerd. De signalen zoals de recente open brief aan
Minister Frank Vandenbroucke van een huisarts, tonen aan dat velen in
de sector niet alleen en terecht aandacht vragen voor hun problemen,
maar evenzeer als betrokken Vlaming hun verantwoordelijkheid voor de
gemeenschap willen opnemen. Samen met de patiënten en met de N-VA
willen zij werken aan een Vlaams Pact Gezondheidszorg. Eergisteren
lanceerde kamerlid Danny Pieters al een concreet tienpuntenplan, als
basis voor de discussie.
Moge dit alvast duidelijk zijn: indien alle politieke partijen,
ziekenfondsen en beroepsorganisaties écht een kwalitatief hoogstaande,
betaalbare en toekomstgerichte gezondheidszorg voor álle Vlamingen
willen, dan zal minstens één taboe moeten sneuvelen: Vlaanderen en
Wallonië moeten zélf verantwoordelijkheid opnemen voor hun eigen
behoeften en voor hun eigen bestedingspatroon.
De immense geldstroom van Vlaanderen naar Wallonië zorgt níet voor een
betere gezondheidszorg voor de modale Waal, laat staan voor de modale
Vlaming. Niet Vlaanderen, niet Wallonië, niet de arts, niet de
patiënt, niemand is nog gebaat bij een Belgische gezondheidszorg.
Vrienden, niet alleen ziekte is levensbedreigend. Het verkeer blijft
dood en vernieling zaaien. België blijft bij de koplopers in Europa
van het aantal verkeersdoden.
Verkeersveiligheid is slechts één van de prioriteiten van de regering
Verhofstadt waarvoor ze gebuisd is, maar het is wel een prioriteit die
kan tellen. In plaats van een coherent en doordacht beleid zien we nu
al twee en een half jaar lang cynische pingpong spelletjes tussen
ministers onderling, tussen rood en groen, tussen Vlaams en federaal,
met als triest resultaat een niet-begrijpende, ontgoochelde burger die
zich afwendt.
De groenen hopen dat blaten wol produceert en zodoende lanceerde
Durant deze week nog maar eens een zoveelste nieuw plan. Daarvoor zijn
honderdduizenden bijkomende politieuren nodig en een automatische
geïnformatiseerde verwerking. Er blijken slechts twee kleine
probleempjes te zijn:
Duquesne kan of wil de politie-uren niet ter beschikking stellen en de
informatica om al die PV's te verwerken is er niet. Zelfs de middelen
om die informatica aan te schaffen zijn er niet.
Als de federale regering het aantal verkeersdoden niet wil of niet kan
aanpakken, dan moet Vlaanderen dat doen. Wij hebben genoeg van de
profileringsdrang en het populisme van Steve Stevaert. De SP, die het
voortaan Anders zou doen, moet haar dreigementen hard maken: verkeer
moet nog deze zittingsperiode een volledig Vlaamse bevoegdheid worden.
De N-VA heeft terzake een voorstel van bijzondere wet ingediend, wij
rekene dus op de steun van SP.A.
Intussen moeten de hardroepers voor eigen deur vegen. Wat belet
minister Stevaert om werk te maken van zijn doelstelling om met
infrastructurele ingrepen 1/3 minder verkeersslachtoffers te hebben?
Waarom legt hij verder rotondes aan die moordend zijn voor het
fietsverkeer? Waar blijft een algemeen plan om alle intergemeentelijke
verbindingen van veilig afgescheiden fietspaden te voorzien?
Er is natuurlijk nog veel meer dan verkeersveiligheid waarvoor
paars-groen mislukt is. Niet toevallig heeft men het altijd over een
paars-groen experiment. Experimenteren is natuurlijk leuk, alleen is
experimenteren waar het over het algemeen belang gaat, hoogst
gevaarlijk.
Ik zou u een waslijst van kritiek kunnen voorleggen, op een regering
die experimenteert en communiceert, maar niet regeert. Ik beperk me
tot enkele punten.
Op nieuwjaarsdag was er in Brussel geen enkele erkende politiezone, in
Wallonië waren er welgeteld twee, in Vlaanderen een minderheid. Dat de
kwaliteit van de politionele dienstverlening er niet op verbeterd is
ondanks de vele miljarden, daar weten ze in Antwerpen met een korps
dat 6,2 miljard op jaarbasis kost en 2.630 politieagenten heeft, alles
van.
Deze liberale regering zou ook werk maken van de verlaging van de hoge
fiscale en parafiscale druk en van de belasting op arbeid in het
bijzonder. Minstens diende het niveau bereikt te worden van de ons
omringende landen.
Het laatste verslag van de OESO meldde dat de fiscale druk in België
in 2000 gestegen is van 45,7% van het BBP naar 46%. Hiermee komt
België op de 4e plaats in de OESO-rangschikking, na Zweden, Denemarken
en Finland. Geen verlaging dus, laat staan tot op het niveau van de
ons omringende landen. Meer nog, in 1999 stond België nog beter
gerangschikt dan Frankrijk, in 2000 springt Frankrijk over België.
Tot onze vreugde heeft de voorzitter van het ACV zich uitgesproken voor ons voorstel om de kosten van gezondheidszorgen en gezinsbijslagen uit de bruto-loonkost te halen. De Vlaamse regering moet ons voorstel daadkrachtig ondersteunen. Met dit voorstel verliest Vlaanderen in één klap zijn loonkostenhandicap tegenover onze handelspartners, kunnen gezondheidszorg en gezinsbeleid Vlaamse bevoegdheid worden en kan een einde gemaakt worden aan de onrechtvaardige transfers in de gezondheidszorg.
Waar blijft de moderne klantvriendelijke administratie, de administratieve vereenvoudiging, de herwaardering van het parlement, de kwaliteit van de wetgeving en de rechtszekerheid?
Hoe staat het met Copernicus en de hervorming van ambtenarij, nu de
Franstalige meerderheidspartijen hun `njet' hebben geformuleerd en
zelfs een belangenconflict hebben ingespannen tegen de wijziging van
de taalwet? Zij vrezen dat de federale ambtenarij niet langer gebruikt
zou kunnen worden als instrument van dienstbetoon om hun kiezers een
postje te verschaffen, op rekening van vadertje staat. De Franstaligen
zijn doodsbang dat zou geraakt worden aan de scheve verhouding in de
federale ambtenarij. Als enige partij klaagt de N-VA nog aan dat de
Vlamingen wel goed genoeg worden bevonden om de federale staatskas te
spijzen, maar dat amper 54% van de federale ambtenaren
Nederlandstaligen zijn.
De regering-Verhofstadt kan niet langer verhullen dat zij verlamd
wordt door communautaire tegenstellingen. De agressieve
mediastrategie, de ongehoorde rechtstreekse persoonlijke interventies
op diverse redacties van kranten, radio- en televisiestations, het
beeld van de goed-nieuws-show.. het haalt allemaal niets meer uit. Het
is afgelopen met de schone schijn, met de holle retoriek en de blitse
verpakking. Over zowat álles staan Vlamingen en Franstaligen, zowel in
de regering als in het parlement, diametraal tegenover elkaar. Elke
ministerraad lijkt wel een Guldensporenslag, met dit verschil dat in
de regering het altijd de Vlamingen zijn die het onderspit moeten
delven.
N-VA'ers,
Voor onze partij vormt de herdenking van 700 jaar Guldensporenslag het
uitgelezen moment om 11 juli eindelijk uit te roepen tot betaalde
feestdag voor álle Vlamingen. Minister-president Dewael ging er eens
over praten met premier Verhofstadt. De minister-president kan zich de
rit besparen. Het wetsvoorstel van de N-VA wacht op bespreking in het
federaal parlement. De Vlaamse meerderheidspartijen moeten niet gaan
bedelen bij de premier, zij moeten het wetsvoorstel van de N-VA in het
parlement goedkeuren.
In 2002 zullen wij ook meer dan ooit de onrechtvaardige transfers van
Vlaanderen naar Wallonië aanklagen. De N-VA eist Vlaams welzijn en
Vlaamse welvaart in Vlaamse handen!
Ook de Vlaamse bomen reiken niet tot in de hemel. Door het gebrek aan
daadkracht van paars-groen blijft Vlaanderen kampen met een
concurrentiële achterstand ten opzichte van zijn voornaamste
handelspartners.
De Vlaamse werkloosheid blijft stijgen. De Vlaamse minister van
Tewerkstelling staat erbij, kijkt er naar en geeft er - niet altijd
juiste - commentaar op. Meer kan hij niet doen.
Beste vrienden,
De N-VA heeft tal van recente constructieve voorstellen op tafel
liggen in het federaal parlement, gaande van de invoering van de
tweetaligheid voor federale ministers, over de hervorming van justitie
en van de sociale zekerheid, het statuut van de zelfstandigen, het
aanpakken van de willekeur in de wegtakeling van autovoertuigen, tot
en met het stakingsrecht en de invoering van sociale verkiezingen in
de openbare sector.
Maar ook in het Vlaams parlement tekent de N-VA present. U heeft
ongetwijfeld vernomen dat democraten tegenwoordig een parlementslid
zijn stemrecht ontnemen in de Commissie Financiën wanneer hij
consequent een gezinsvriendelijke maatregel steunt. Ik zeg u hier
klaar en duidelijk: die maatregel heeft op ons niet de minste indruk
gemaakt. Onze parlementsleden blijven consequent en rechtlijnig in hun
stemgedrag. Zowel in het federaal parlement als in het Vlaams
parlement is de N-VA het syndicaat van het algemeen Vlaams belang!
Wat bijvoorbeeld níet met het algemeen Vlaams belang strookt, is de
voorgestelde hervorming van het Vlaams hoger onderwijs. Onder de
banier van de globalisering en internationalisering willen de Vlaamse
meerderheidspartijen de Bologna-hervorming aangrijpen om een
verengelsing van het hoger onderwijs door te voeren. Stel het u even
voor: Vlaamse professoren gaan Vlaamse studenten les geven in het
Engels. Dit zal ten koste van de onderwijskwaliteit gaan. Om in een
vreemde taal te onderwijzen, dient men deze taal volledig te
beheersen. Maar ook om in een vreemde taal onderwezen te worden, dient
men deze taal volledig onder de knie te hebben. Wanneer Vlaamse of
andere niet-Engelstalige professoren in het Engels doceren aan Vlaamse
studenten is er sprake van een dubbel kwaliteitsverlies; bij de zender
én bij de ontvanger van de boodschap.
En wat met de sociale gevolgen? Willen we terug een kenniskloof tussen
een Engelstalige hooggeschoolde elite en een zogenaamde `ongeletterde'
massa? Het zijn daarenboven vooral kinderen uit kansarme en allochtone
gezinnen die te weinig doorstromen naar hogeschool of universiteit.
Eén van de redenen is de gebrekkige taalkennis. Terwijl er
inspanningen worden geleverd om die achterstand m.b.t. het Algemeen
Nederlands weg te werken, gaat men nu een bijkomende drempel inbouwen
door aan onze universiteiten en hogescholen in het Engels te doceren.
Het Martelarenplein mag het nu reeds weten: de N-VA zal zich, binnen
en buiten het parlement, met hand en tand verzetten tegen de
verengelsing van het hoger onderwijs! De N-VA start dan ook acties
tegen het Bologna-decreet.
Als sociale rechtvaardigheidspartij rekent de N-VA onderwijs tot haar
prioriteiten. Anno 2002 klinkt het vreemd in de oren dat voor tal van
gezinnen in Vlaanderen de studiekeuze van kinderen bepaald wordt door
het gezinsbudget. De publicatie van de Vlaamse onderwijsindicatoren
bewijst dat het Vlaams leerplichtonderwijs nog steeds verre van
kosteloos is. Nochtans hebben onze Vlaamse volksvertegenwoordigers
berekend dat het gratis maken van het leerplichtonderwijs minder dan
de hélft kost van de afschaffing van het kijk- en luistergeld. Het
eerste staat wél in het Vlaams regeerakkoord, het tweede niet! Als
samenhorigheidspartij kiest de N-VA voor de gemeenschap, voor álle
Vlamingen. Voor de N-VA is gratis onderwijs belangrijker.
We zijn toch voor gelijke kansen, nietwaar minister Stevaert? Een
creatieve regering had andere financiële middelen kunnen vinden.
Nieuw-Vlaamse vrienden,
De verdediging van het algemeen Vlaams belang levert in het parlement
niet altijd het verhoopte resultaat. Soms worden de meest fundamentele
rechtsprincipes opzij geschoven om toch maar een compromis te vinden
tussen Vlamingen en Franstaligen. Zo kwam ook het Lambermontakkoord
tot stand. Onder andere de Brusselse Vlamingen betalen het gelag.
De duurbetaalde, zogezegd `gegarandeerde' Vlaamse schepenen moesten de
pil vergulden. Wij werden weggehoond wanneer we waarschuwden voor
ambitieuze Franstaligen die zich plots zouden bekeren tot de
Nederlandse taalrol. Vandaag bieden de nep-Vlaamse schepenen zich
overal aan, teneinde de gemeentelijke prijzenpot op te strijken. En
wie dacht dat deze prijzenpot de Vlamingen in Brussel zou ten goede
komen, komt bedrogen uit.
Op het gewestelijke vlak werden ondemocratische grendels ingebouwd die
niets van doen hebben met de strijd tegen extreemrechts, maar wel met
het neutraliseren van een mogelijk tegendraadse Vlaamse meerderheid.
De N-VA laat de Vlamingen in haar eigen hoofdstad niet in de steek.
Gesteund door onze bloeiende Brusselse afdeling, tekent de N-VA bij
het Arbitragehof beroep aan tegen het Lambermont-akkoord om de
vernietiging te verkrijgen van die artikels die nefast zijn voor de
Brusselse Vlamingen.
Beste vrienden,
Tevergeefs heeft de N-VA herhaaldelijk gepleit voor een
integriteitsbeleid voor ministers, ambtenaren en kabinetsmedewerkers.
De Slangen-saga wijst uit dat de nood hoog is. De regeringen voeren
publiek-private samenwerking hoog in het vaandel. Maar in de praktijk
blijft dit vooralsnog beperkt tot een niet ongevaarlijke vervlechting
van overheid en privé, zónder duidelijke afspraken en regels.
De Raad van State en wellicht ook het strafgerecht zullen uiteindelijk uitspraak doen in de onverkwikkelijke zaak Verhofstadt-Slangen.
Wat ons echter bovenmatig stoort is het dédain, het misprijzen waarmee
de Eerste Minister de meest elementaire norm van goed en integer
bestuur wegwuift.
Op een ogenblik dat wij in de Kamer werken aan regels van goed bestuur
voor beursgenoteerde vennootschappen, met transparantie als leidraad,
onafhankelijke bestuurders en een strikt verbod op elke mogelijke
belangenvermenging, heeft het boegbeeld van de VLD er geen probleem
mee dat een rijk betaalde kabinetsmedewerker ook nog eens met zijn
vennootschap meedingt naar een overheidsopdracht voor hetzelfde
ministerie als dat waarvoor hij werkt en als klap op de vuurpijl ter
ondersteuning van zijn eigen kabinetstaak.
Met de fijngevoeligheid van een dinosaurus ziet de premier het
probleem niet. Leve corporate governance, leve het goed bestuur !
Beste N-VA-kaderleden en militanten,
Op korte tijd zijn zeer velen in Vlaanderen tot het besluit gekomen
dat er een alternatief is voor de machtspolitiek én voor de
antipolitiek.
Er is een partij van de vlotte ernst die inhoud boven verpakking
verkiest, met mandatarissen die niet deelnemen aan kookprogramma's,
maar dagelijks doen wat zij moeten doen: oplossingen aanreiken voor de
problemen van de mensen.
Er is een partij die met succes het nieuwe burgerschap van vrijheid en
verantwoordelijkheid, van rechten en plichten, van samenhorigheid en
gemeenschapszin voorop stelt.
Er is een partij die opkomt voor een goed en integer bestuur, voor
sociale rechtvaardigheid, daarbij niet gehinderd door standen en
zuilen.
Er is een partij die zich op korte tijd ontpopt heeft als dè
verdediger van het algemeen Vlaams belang, die Vlaamse welvaart en
Vlaams welzijn in Vlaamse handen wil.
Deze nieuwe partij is begonnen aan een wervelende, onstuitbare opgang.
Deze nieuwe partij trekt opvallend veel jonge mensen aan, maar ook
politiek daklozen, mensen die zich ontgoocheld afgekeerd hebben van de
traditionele partijen. Deze partij is de partij van de BV's, de
Betrokken Vlamingen.
Nieuw-Vlaamse vrienden, onze partij staat voor het jaar van de
doorbraak. De herstructurering op het Barricadenplein is doorgevoerd.
Onze doelstelling daar is eenvoudig: met een minimum aan menselijke
middelen een maximum aan kwaliteit produceren. Dit zal lukken omdat
iedereen sterk gemotiveerd is. Dankzij enorme besparingen kunnen we
voor de volgende verkiezingen een zelfde bedrag als in 1999
uittrekken.
We moeten daarvoor dit jaar nog zowat 75.000 Euro of 3 miljoen fr.
nieuwe middelen vinden. Dit zal lukken met uw hulp. U kan alvast een
aanzet geven door een vrijwillige bijdrage te leveren in het mandje
daarvoor bestemd. Gooi uw laatste Belgische franken weg en bezegel het
afscheid met enkele euro's.
Vrienden,
Op de meeting in Gent meldde ik u trots dat de N-VA reeds 4.000 leden
telde. Vandaag, welgeteld één maand en tien dagen later en halverwege
de ledencampagne, meld ik u met nog méér fierheid dat wij de kaap van
de 6.000 N-VA-leden voorbij zijn.
Nu begint het grote werk. Het is onze dwingende opdracht nieuwe leden
te blijven werven, en - meer nog - ook nieuwe kiezers aan te trekken.
U bent onze eerste propagandisten. Lees Volle Manen, abonneer u gratis
op onze elektronische nieuwsbrief Digit@@l Journ@@l en op onze
elektronische persberichten, met het heet-van-de-naald nieuws, zodat u
met kennis van zaken de dialoog kan aangaan.
Ondertussen werken wij aan de blauwdruk van een nieuwe
partijorganisatie. De N-VA zal een moderne partij worden met een
flexibele verticale structuur en een horizontale netwerking.
Organiseren en bewegen blijven de sleutelwoorden. Ook deze operatie
zal veel van u vergen, maar het zal onze beste investering worden
zowel op korte als op lange termijn. Ons kader is ons menselijk
kapitaal.
Ik hoef het u niet te zeggen: de kiesstrijd is ingezet. De federale en
Vlaamse ministers zitten elkaar in de haren dat het niet meer mooi om
zien is. Verhofstadt en Dewael zetten zich op kop van ouderwetse
politieke machtspelletjes en carrièreplanning in plaats van leiding te
geven en een minimum aan cohesie na te streven.
De vader van de federale regering, en tegelijk de kunstmatige
inseminator van de Vlaamse regering, heeft publiek verklaard dat zijn
kiescampagne op 2 januari 2002 ingezet is.
Vrienden, deze man is niet zomaar een militant van een partij, is niet
zomaar een volksvertegenwoordiger, is zelfs niet zomaar een
partijvoorzitter achter de schermen, deze man is niemand minder dan de
vice-premier van de federale regering. Deze man is de échte baas, die
onlangs nog een herschikking van de regering tegenhield. Als signaal
kan zijn boodschap tellen.
Nieuw-Vlaamse vrienden, de N-VA is er klaar voor. Wij popelen van
ongeduld om te tonen wat wij waard zijn. Wij zullen bewijzen dat een
aanzienlijk en groeiend segment van de Vlamingen achter ons staat.
Naast mijn persoonlijke wensen voor u allen bied ik u, kaderleden en militanten, de magie van een werkjaar. Met recht en rede heffen wij vandaag het glas, want 2002 wordt een Nieuw-Vlaams Alliantie jaar!
Auteur:
Nieuw-Vlaamse Alliantie
Geert Bourgeois, alg. voorzitter
Meer informatie:
Contactpersoon: Ben Weyts, woordvoerder
Telefoon: 02/219.49.30
Fax: 02/217.35.10
E-post: ben.weyts@n-va.be
Url: www.n-va.be