Persbericht
"Wij zijn er klaar voor!"
Met deze woorden spreekt wethouder en lijsttrekker Sjaak van der Tak zijn vertrouwen in de komende verkiezingen uit, tijdens zijn nieuwjaarstoespraak in de Dubbelde Palmboom. Hij spreekt over de vele culturen in de stad die samen moeten zoeken naar één cultuur van herkenning, waarin zij bepaalde waarden delen en het eens zijn over geldende normen en over de verantwoordelijkheden van burgers, maatschappelijk middenveld en overheid hierin. Hij spreekt over de taak die het CDA voor zich ziet weggelegd in dit proces: Geen Woorden, Maar Waarden.
Ook voorzitter Leo van Atten ziet de verkiezingen met vertrouwen tegemoet: "Groen is een goede kleur. Het is veilig. Rood niet. Dus moet je groene etiketten gebruiken", citeerde Van Atten wijlen Alfred Heineken.
Hij vertrouwt erop dat de christen-democraten tot meebesturen en meeregeren worden opgeroepen en dat wij ook in staat zullen zijn om voldoende en capabele mensen neer te zetten op deze plekken.
Bijgevoegd treft u de integrale teksten van beide sprekers aan.
Rotterdam, 11 januari 2002
Basistekst Leo van Atten, Nieuwjaarsbijeenkomst CDA-Rotterdam
Vrijdag 11 januari 2002, de Dubbelde Palmboom
Beste vrienden en vriendinnen,
Namens het bestuur wens ik u alleen een fortuinlijk nieuwjaar. Over uw hoofden heen raad ik de kiezers aan dit fortuin niet te zoeken in het politieke casino van Leefbaar Nederland, waar het geluk van korte duur zal blijken te zijn. Oneindig veel beter is het om bij de Raadsverkiezingen in maart en bij de Kamerverkiezingen in mei uw vertrouwen uit te spreken in een partij die waardenvast is en die een dam opwerpt tegen de morele inflatie om ons heen. In het CDA dus.
Het is slechts een korte marsroute tussen nu en de verkiezingen voor gemeenteraad, deelgemeenten, Stadscentrumraad en wijkraad op 6 maart. Des te gemakkelijker zal het zijn het tempo erin te houden. Daarbij weten we ons voldoende toegerust met een dergelijk program en een vertrouwenwekkende kandidatenlijst. Met deze ingrediënten als bagage zal het waarachtig wel gaan.
Geen Woorden, Maar Waarden, is ditmaal het devies. Voor mij is dat op zich al een aansporing om niet te veel van uw aandacht te vragen. Nochtans wil ik u niet onthouden dat ik mij in de kerstvakantie heb verdiept in een boekje over de kabinetsformatie van 1901, nu ruim een eeuw geleden. Dat waren nog eens tijden voor de christelijke politiek! Bij de verkiezingen in dat jaar vormden de rooms-katholieken met 25 zetels de grootste fractie, onmiddellijk gevolgd door de anti-revolutionairen, die er 24 behaalden. En dat in een Tweede Kamer met honderd zetels! De nog zeer jonge koningin Wilhelmina, nauwelijks twintig jaar oud, verstrekte de formatie-opdracht aan Abraham Kuyper, die binnen twee weken het kabinet formeerde dat zijn naam zou dragen.
Het is interessant om te lezen dat de christelijke voormannen uit die dagen na deze glorieuze verkiezingszege niet onmiddellijk verblind raakten door hun succes, maar zich lichtelijk bezorgd afvroegen of zij wel voldoende capabele krachten naar voren zouden kunnen schuiven om het kabinet te bemannen. Kuyper schrijft zelfs openlijk aan zijn dochter dat hij het er benauwd van kreeg, toch niet de opvallendste eigenschap van deze markante en dominante leider.
Het is toen allemaal toch snel in orde gekomen, zoals het ook in dit verkiezingsjaar snel in orde zal komen wanneer het CDA in stad en land weer tot meebesturen en meeregeren wordt geroepen. Kijken wij naar de nationale politiek dan is het bijna een open deur om te constateren dat de overheid hoognodig een aantal zaken beter op de rails moet krijgen. Ja, om te beginnen met de treinen. De gang van zaken bij de N.S. toont pijnlijk aan hoe een vervoerssector kan ontsporen wanneer liberalisering tot geloof wordt verheven. Ook de sector van de volksgezondheid is dringend aan revalidatie toe.
In eigen stad, om me daartoe te beperken, zijn enkele wijken aangewezen als speerpunten voor het veiligheidsbeleid, waarvoor onze wethouder Sjaak van der Tak zich onvermoeibaar heeft ingezet, zoals hij dat ook met grote inzet doet bij de bestrijding van de werkloosheid en bij het terugdringen van het aantal bijstandsgerechtigden.
In de dagen van Kuyper ging het bij de verdeling van ministersposten nog letterlijk om de "mennekes", zoals dat toen heette. Nu staan en in het land en in de gemeenten duizenden gemotiveerde mannen en vrouwen klaar om de hand aan de ploeg te slaan en om het Nederlandse polderlandschap weer werkelijk leefbaar te maken. Het groen van de polder vinden wij terug in de steunkleur van het CDA. Met grote instemming citeer ik een uitspraak van wijlen Alfred Heineken: "Groen is een goede kleur. Het is veilig. Rood niet. Dus moet je groene etiketten gebruiken".
Groen is veilig.
Dames en heren: gezondheid!
Leo W.J. van Atten
*BASISTEKST SJAAK VAN DER TAK, nieuwjaarsbijeenkomst CDA Rotterdam op vrijdag 11 januari 2002 in de Dubbelde Palmboom.
CDA-vriendinnen en -vrienden, dames en heren,
Allereerst mag ik u als lijsttrekker, namens alle kandidaten, een zalig nieuwjaar toewensen, of zo u wilt om dichtbij uw 'roots' te blijven: "Veel heil en zegen" in het nieuwe jaar 2002. Voor u persoonlijk en voor degenen met wie u zich zeer verbonden voelt.
Dames en heren, dat in 2002 - in schril contrast met 2001, dat het jaar is dat naar mijn opvatting, historisch wordt gezien als een jaar dat de wereld ingrijpend heeft veranderd, in mondiaal opzicht, in religieuze zin en in de verhoudingen tussen arm en rijk. Maar ook in termen van verantwoordelijkheden van mensen, van het bedrijfsleven en vooral van de overheid, als het gaat om een ramp zoals die in Volendam heeft plaatsgevonden. Voor onze stad is 2001, hét jaar van de reuze ommezwaai op het gebied van Veiligheid; een nieuwe aanpak, in ieder geval 5 jaar lang, een dam opwerpen tegen de verslonzing, de verloedering, het onaanvaardbare gedrag van de overlastgevende personen en grapjes, tegen de toenemende criminaliteit. Voor ons als Christendemocraten gaat het in 2002 zeker niet alleen om de onveiligheid in onze stad, om de dialoog na 11 september, om de veiligheidsrisico's ter voorkoming van rampen. In de kern van de zaak gaat het er ons om, dat onder geboren en getogen Rotterdammers, onder Rotterdammers met 140 verschillende culturen een herkenning, een erkenning en een gevoel ontstaat die ze het gevoel geeft ergens deel van uit te maken, dat het politieke draagvlak in deze stad ontstaat dat erop gericht is dat mensen greep houden op hun bestaan, die ze uitnodigt tot maatschappelijk initiatiefnemen en ze stimuleert tot het vormen van "verantwoordelijke mensen". Kort en goed: Een vastberaden en daadkrachtige koers waar waarden en normen respectievelijk als respect en fatsoen, respectievelijk als solidariteit en sociaal, solide in het gezin, op school, in de sport, op straat, in de metro, in organisatie, maar ook als maatschappelijke ondernemer, als actieve bijstandsmoeder, als aansprekende werknemer, als vitale gehandicapte steeds meer aan terrein in onze stad mogen winnen.
Dames en heren, dat gaat niet vanzelf. Na eerdere voorbeelden op het terrein van respect en fatsoen op straat, in het openbaar vervoer én voor nieuwe Rotterdammers die in onze stad moeten inburgeren. Laat ik één voorbeeld geven over een bijstandsmoeder, die vindt dat ze 'buiten de samenleving' staat. Ze voelt zich in zekere zin nutteloos, zelfs in haar bestaan bedreigt, aangetast en waardeloos als voorbeeld naar haar kinderen. Door eerst een aanvullende hogere uitkering van f 1.030.= per jaar te verstrekken, door een activeringsprogramma, scholing, een vak te leren, is ze nu een actieve herintreedster met een deeltijdbaan. Ze heeft weer zelfvertrouwen, ze rekent zich weer tot de Rotterdamse samenleving, ze vindt zich weer een voorbeeld voor haar kinderen, ook is ze actief in de wijk.
-2-
Dames en heren, zo is het tussen 1998 en 2002 met vele mensen die werkloos worden vergaan. Van 54.881 toen naar 34.675 nù. Wat hier duidelijk wordt, is dat er met een aanpak van waar-een-wil-is-is-een-werknemer, een norm ontstaat die tot actie leidt, die tot voorbeeld is, maar ook een grens stelt aan onwil door het geven van een korting op de uitkering
En goed voorbeeld doet goed volgen.
Als christendemocraat gaat het er ons om door solidariteit te laten zien, dat er een sociale, solide en duurzame actie ontstaat door mensen.
In onze verkiezingscampagne staan waarden en normen bovenaan. 'Geen woorden, maar waarden'!
Het is niet zó dat wij andere zaken geen aandacht geven. Niets is minder waar. Wij zijn van mening dat investeren in de kwaliteit van de stad en de haven betekent dat de stad én haven meer van Rotterdammers moeten worden, dus:
Hoogbouw in het centrum, mooie 'groene' pleinen, kinderspeelplaatsen, meer koopwoningen, een mooi Centraal Station, én uitbreiding van de tweede Maasvlakte door niet de ondernemers duidelijker stelling te laten nemen, maar de paarse stroperigheid van Zalm, Netelenbos, Jorritsma en Pronk te doorbreken. Juist in een tijd waar de economische welvaart hoogtij heeft gekend en investeren in een lagere economische groeiperiode urgent is, is dit steggelen over 2007, 2010 een gemiste kans.
Dames en heren, dan nu de VVD.
Met zeer veel interesse heb ik de geruststellende woorden van de VVD-lijsttrekker Nico Janssens als goede boodschap ontvangen en opgepakt. In deze tijd mag ik dat wel zeggen "het ijs is gebroken". Ik stel vast dat het CDA ook voor de VVD een waardevolle coalitiepartij kan zijn.
Na een intensieve verkiezingscampagne over Waarden en Normen zal het CDA als de kiezer gesproken heeft de balans opmaken.
Dames en heren,
Over twee maanden zijn de Deelgemeenteraadsverkiezingen, de Gemeenteraadsverkiezingen: 6 maart 2002. De lijst is klaar en heeft goede persaandacht gehad. Ons verkiezingsprogramma 'Geen woorden maar waarden' heeft een Chapeau-erkenning van het RD ontvangen en de Week van waarden en normen was een kassucces.
Nu de verkiezingen nog.
Doel is 7 raadszetels en 2 wethouders: dat betekent 30.000 stemmen bij 50% opkomst.
WIJ ZIJN ER KLAAR VOOR!