Een Vlaams pact gezondheidszorg (10/01/02)
Concreet 10-puntenplan ligt voor
De onvrede bij vele actoren van de gezondheidszorg is groot. Artsen
protesteren tegen de toenemende administratieve rompslomp, het
overwerk en de aantasting van hun inkomen; de ziekenfondsenbijdragen
worden verviervoudigd; de financiële houdbaarheid van onze
ziekteverzekering wordt ernstig betwijfeld
Het is van het grootste belang dat wij onze behoorlijke standaarden
van gezondheidszorg en van de sociale verzekering ervan kunnen
handhaven en zelfs verbeteren. De Nieuw-Vlaamse Alliantie is ervan
overtuigd dat als alle betrokkenen op een eerlijke en open wijze in
discussie treden, op Vlaams niveau een Pact Gezondheidszorg Vlaanderen
de krijtlijnen kan uitzetten voor een kwalitatief hoogstaande en
betaalbare Vlaamse gezondheidszorg voor de toekomst. Waar andere
partijen door hun banden met ziekenfondsen, vakorganisaties of
beroepsorganisaties onder Franstalige overheersing, niet in staat zijn
eruit te komen, heeft de N-VA deze ambitie wel. Daartoe treedt de N-VA
in overleg met redelijke krachten in alle betrokken kringen, om tot
een echt Pact Gezondheidszorg te komen. Meteen wordt aangetoond dat
alleen op Vlaams niveau nog een toekomstgerichte
gezondheidszorgverzekering kan uitgebouwd worden, geen a-sociale
gezondheidszorg, zoals sommigen willen doen geloven.
Zonder vooruit te lopen op de besprekingen, schuift de N-VA een tienpuntenplan naar voor, als uitgangspunt van discussie:
1. De sociale gezondheidszorgverzekering dekt alle inwoners op
eenzelfde wijze (geen onderscheid meer werknemer/zelfstandige; geen
statuten meer als WIGW enz.). Alle inwoners dienen in functie van hun
belastbaar inkomen bij te dragen tot de sociale
ziektekostenverzekering, via een afzonderlijke bijdrage. De sociale
verzekering dekt in principe alle nuttige zorg, waarbij de actiesfeer
van de particuliere gezondheidszorgverzekering even beperkt blijft als
vandaag;
2. Werk maken van preventie, wat inhoudt én middelen daarvoor
vrijmaken én aftoetsen van de efficiëntie van de genomen maatregelen;
3. Een redelijke echelonnering wordt doorgevoerd: de toegang tot
sociaal verzekerde specialistische hulp wordt afhankelijk gesteld van
doorverwijzing door de eerste lijn;
4. De inkomens van artsen en paramedici dienen deels bepaald in
functie van objectieve gegevens (opleiding, verantwoordelijkheid,
enz.), deels in functie van de beschikbare middelen en een totaal
pakket redelijke prestaties. Wat de eerste component betreft dient een
vergelijkende inkomensstudie indicatie te verlenen; wat de tweede
component betreft zal gewerkt worden met budgetfinanciering en het
aandeel in het totaal der prestaties. De eerste component zorgt voor
inkomenszekerheid voor de arts;
5. Er moet gezorgd worden voor een voldoende aanbod aan goed opgeleide
artsen en paramedici. Een onvoldoende hoeveelheid afgestudeerden en
een leegloop naar andere landen moet vermeden worden;
6. Dezelfde medische en paramedische diensten en producten dienen op
eenzelfde manier vergoed te worden door de ziekteverzekering. Dit
geldt ook voor de ligdagprijzen en de verzorging in hospitaalomgeving.
Zorg in universitaire ziekenhuizen wordt eveneens vergoed zoals in
andere ziekenhuizen; de meerkost voortvloeiend uit de bijzondere
opdrachten van universitaire ziekenhuizen wordt apart vergoed;
7. Hoge kwaliteitsnormen worden ontwikkeld, getoetst en gehandhaafd.
De therapeutische vrijheid situeert zich in zoverre het om sociaal
gedekte zorg gaat, binnen het kader van wat kwalitatieve zorg is;
8. Patiënten dienen de kost van de gezondheidszorg die ze genieten, te
kennen, maar daarom niet te betalen. Er moet gewerkt worden aan het
bestrijden van overconsumptie van medische verzorging, doch niet door
eigen bijdragen van de patiënten. Patiënten dienen ook bewuster
gemaakt te worden van het gegeven dat een efficiënt functioneren van
de gezondheidszorg ook een verantwoordelijke omgang impliceert van hen
met de gezondheidszorg en zijn verstrekkers. Zo dient bvb. een einde
gesteld aan het misbruiken van de spoedgevallendiensten;
9. Patiëntenrechten moeten op redelijke wijze geformuleerd worden,
maar wel degelijk ernstig genomen worden. Een overjuridisering van het
medisch gebeuren (en falen) dient tegengegaan te worden door het
opzetten van toegankelijke en niet corporatistische
klachtencommissies;
10. De administratieve last die thans op heel wat
gezondheidszorgberoepen drukt dient drastisch gereduceerd te worden;
tegelijk dienen efficiënte controlemechanismen ontwikkeld te worden en
dient bij oneigenlijk gedrag en fraude effectief en systematisch
opgetreden te worden. Een derde punt is het bevorderen van
groepspraktijken. Artsen moeten samenwerken in plaats van elkaar te
beconcurreren De secundaire werkvoorwaarden in de gezondheidszorg
dienen eveneens de nodige aandacht te krijgen: veiligheid, ontspannen
werksfeer, redelijke arbeidstijden zijn enkele themata die hierbij aan
bod moeten komen;
Voor zover nodig weze tot slot nogmaals beklemtoond dat een degelijke
uitbouw van onze gezondheidszorg en de sociale verzekering daarvan
niet mogelijk is als de bevoegdheden verspreid blijven liggen over
Europa, België en deelstaten. Alleen als Vlaanderen volle bevoegdheid
krijgt inzake de gezondheidszorg én de ziekteverzekering kan het
algemeen belang gediend worden, ook in deze voor 6 miljoen Vlamingen
levens-belangrijke zaak.
Auteur:
Nieuw-Vlaamse Alliantie
Danny Pieters, Kamerlid
Meer informatie:
Contactpersoon: Ben Weyts, woordvoerder
Telefoon: 02/219.49.30
Fax: 02/217.35.10
E-post: ben.weyts@n-va.be
Url: www.n-va.be
http://www.n-va.be/public/pages/overzicht/default.asp