Vooraf was menig Twente-volger er al van overtuigd: na de
aankoop van De Gier, en het goede spel tegen Grasshopper CZ en FC
Utrecht móest die overwinning er haast wel komen tegen FC Den Bosch.
En ze kregen gelijk. De 1-3 winst was achteraf niet zo overtuigend als
de cijfers doen vermoeden, maar daar maalde niemand om. Voor het eerst
sinds 25 augustus werden er weer eens drie punten gepakt in een
competitiewedstrijd. En dat was broodnodig.
foto: roy olthof
Maar ik deed niks !
foto: roy olthof
Grujic komt net op tijd.
foto: roy olthof
Van de Leegte kan slechts toekijken.
foto: roy olthof
Blijdschap na de 1-2.
foto: roy olthof
Het Twente vak was redelijk gevuld. FC Den Bosch had een aardige
reputatie opgebouwd. De ploeg van trainer Vloet was al sinds december
1999 ongeslagen in thuiswedstrijden en had dit seizoen slechts twee
tegentreffers hoeven incasseren in het ECCO Stadion. FC Twente-trainer
Van 't Schip besloot hier de tactiek enigszins op aan te passen, door
de spelers wat meer terug te laten zakken. Dat bleek bij vlagen zijn
vruchten af te werpen. Met name Ellery Cairo wist regelmatig te
profiteren van de vele ruimte die hij kreeg van zijn directe
tegenstander Peelen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat juist
Cairo aan de basis stond van de 0-1. Zijn voorzet vanaf rechts werd
slecht weggewerkt door de Den Bosch-defensie, en de afgevallen bal kon
opgepikt worden door Van de Paar, die geen moeite had om de bal achter
doelman De Jong te plaatsen. De treffer kwam op een goed moment, want
tot aan de 0-1 was het matige duel redelijk gelijkopgaand. Twente
oogde weliswaar wat sterker, maar er zaten nog te veel
onnauwkeurigheden in het spel van de Tukkers om het Den Bosch echt
lastig te maken. De verdediging - waar Pothuizen (liesblessure)
vervangen was door El Brazi - gaf geen echte kansen weg, maar het had
niet gescheeld of er was een paar keer een Bossche speler alleen voor
Boschker opgedoken. De Twentse doelman moest echter twee keer ver zijn
goal uitkomen om een dergelijke situatie te voorkomen, en ook Polak
wist in een uiterste krachtsinspanning een uitbraak van Den Bosch in
een vroegtijdig stadium te ontmantelen. Toen de voorsprong eenmaal op
het scorebord stond, kreeg Twente vleugels en kon het goed profiteren
van de fouten van Den Bosch, dat wat uit de organisatie ging spelen.
Zo waren er voor rust nog goede kansen voor De Gier, Van der Leegte en
Van de Paar, maar allen verzuimden te scoren.
In de tweede helft begon de thuisploeg de jacht te openen op de
gelijkmaker. De 1-1 viel ook wel, maar Den Bosch kreeg deze op een
presenteerblaadje aangereikt door Twente. Grujic speelde de bal terug
op Boschker, maar had niet in de gaten dat de goalie zijn doel was
uitgekomen. Michels reageerde het attentst en was als eerste bij de
bal om de gelijkmaker binnen te tikken. Heel even schoten de
wedstrijden van de laatste weken weer door het hoofd: de betere ploeg
zijn, veel kansen missen, en uiteindelijk weer met lege handen staan.
Het scenario was niet eens zo ondenkbaar, want Twente stond enige tijd
behoorlijk te wankelen. Gesteund door het thuispubliek deed Den Bosch
er nog een schepje bovenop, en kwam het zelfs bijna op voorsprong toen
een kopbal op de lat dwarrelde. Maar in tegenstelling tot de
voorgaande weken wist Twente zich ditmaal wel terug te knokken in de
wedstrijd. Via snelle combinaties tussen Van de Paar en de balvaste De
Gier kon uiteindelijk Van der Leegte vrij voor het doel gezet worden.
De middenvelder faalde niet en schoot Twente weer op voorsprong. Toen
Faerber enkele minuten later Van de Paar vloerde in het
strafschopgebied en arbiter Luijten naar de penaltystip wees, kon
Polak de wedstrijd definitief beslissen. De linksback, die door het
wegvallen van Pothuizen in de basis mocht beginnen, toonde andermaal
aan niet besmet te zijn met de 'Nederlandse ziekte' en scoorde wel
vanaf elf meter. Hierna besefte ook Den Bosch dat de wedstrijd gelopen
was.
Opluchting en vreugde overheersten na afloop. Eindelijk was er in de
competitie weer eens een (uit-)zege geboekt. Nota bene bij Den Bosch,
dat al bijna een jaar ongeslagen was in thuiswedstrijden. Maar nog
belangrijker dan de drie kostbare punten, was het herstellen van het
zelfvertrouwen. Want het spel was al wekenlang redelijk goed; als dat
nooit beloond wordt met een zege, dan vreet dat aan het vertrouwen. De
wedstrijd tegen Den Bosch was het ultieme moment om de ommekeer te
bewerkstelligen. Met de wedstrijden tegen Heerenveen en Ajax voor de
boeg kan deze extra portie zelfvertrouwen ervoor zorgen dat Twente de
weg naar boven definitef gaat inslaan. Had Twente vandaag verloren of
opnieuw gelijk gespeeld, dan was het nog maar zeer de vraag geweest of
de Tukkers die weg omhoog nog wel zouden kunnen vinden voor de
winterstop. Dat besef maakte de opluchting en de vreugde alleen maar
groter.
Toeschouwers : 4722
Scheidsrechter: Luijten
Gele Kaarten : Van der Weerden (FC Twente)
Rode Kaarten : geen
Doelpunten : 21. Van der Paar 0-1,
61. Michels 1-1
69. Van der Leegte 1-2
72. Polak 1-3 (pen.)
Opstelling FC Twente:
Boschker, Van der Weerden, Grujic, El Brazi,
Polak, Cairo (73. Kollmann), Van der Doelen,
Van der Leegte, Van der Laan, Van der Paar,
De Gier (81. Booth)
Opstelling FC Den Bosch:
De Jong, Faerber, Uneken, Van der Hoorn,
Peelen, Mourad, Michels,
Deckers (74. Van der Laak), Maximiano,
De Freitas, Van de Eede
tekst: nico wantia
Geproduceerd door TriMM i.s.m. CasTel Media