Naar aanleiding van de voorbereidingen rond het nooddecreet stuurde een vertegenwoordiging van de Doelse gemeenschap onderstaande brief naar alle parlementsleden. Zij rekenen er op in het parlement de nodige steun te vinden om de uitzonderingswet te kelderen.
Doel, 15 oktober 2001
Aan alle leden van het Vlaams Parlement
Geachte mevrouw, mijnheer,
Betreft: 'validatiedecreet Deurganckdok'
Deze week wordt aan de verschillende fracties in het Vlaams Parlement gevraagd een standpunt te bepalen over het voorstel van nooddecreet zoals dat afgelopen maanden werd voorbereid in 'een informele werkgroep' en in opdracht (en op kosten) van Minister van Openbare Werken Steve Stevaert werd uitgeschreven door een 'tijdelijke vereniging van juristen'.
Dat nooddecreet moet ondanks de schorsingen door de Raad Van State de bouw
van het Deurganckdok mogelijk maken, maar ook de inname van (opnieuw)
tientallen ha poldergrond die geen andere functie krijgen dan
bergingsruimte voor baggerspecie.
Het is de eerste maal dat in het Vlaams Parlement een uitzonderingswet zijn
beslag krijgt. Een uitzonderingswet die (uitgewerkt in opdracht van de
regering) zal voorgesteld worden door Vlaamse Parlementsleden. En dat om
geen andere reden dan dat men de bij wet verplichte, en gevreesde, controle
door de Raad Van State wil ontlopen. Daarvoor komt men eenvoudigweg tussen
in een lopende procedure bij de Raad Van State. Een bestuurshandeling die
door het hoogste rechtscollege in het land als onwettig wordt bevonden wil
men laten "valideren" door de wetgever. Dat daarbij onregelmatigheden
onttrokken worden aan verdere controle en de juridische waarborgen voor de
burger worden aangetast blijkt geen punt.
Als inwoners van DoeI, een dorp in Vlaanderen, vechten wij al jaren tegen
de onrechtvaardigheden waar we mee geconfronteerd worden: de geplande
sluipmoord op ons dorp, de zinloze vernietiging van het resterende
polderlandschap, de intimidatie, de verdachtmakingen en chantage door
verschillende administraties. We hebben het moeten meemaken hoe men bewust
en gestuurd de mensen van ons dorp tegen elkaar opzette met geen andere
bedoeling dan de gemeenschap kapot te maken. Telkens opnieuw wordt in het
parlement of via de media verkondigd dat de overgrote meerderheid van de
Doelenaars weg wil. En toch wonen er nog altijd 900 mensen in het dorp,
waarbij de overgrote meerderheid niet van plan is zich zo maar te laten
verdrijven.
Wij hebben in onze actie steeds wettelijke wegen bewandeld. Maar keer op
keer worden wij geconfronteerd met een overheid die haar eigen wetten
weigert na te leven en op geen enkel moment rekening wil houden met de
mensen die ze moet vertegenwoordigen. Meer dan 10. 000 gemotiveerde en
onderbouwde bezwaarschriften tegen het gewestplan werden eenvoudigweg
genegeerd; Onze argumenten, vervat in tientallen nota's en studies, zelfs
een boek, werden nog niet eens bekeken; In een aantal gevallen werden er
werken gestart zonder bouwvergunning of onteigening; Na een eerste
uitspraak tot schorsing door de Raad Van State leverde minister van
Ruimtelijke Ordening Dirk Van Mechelen gewoon een nieuwe bouwvergunning
af.. En nu voor de derde(!) keer een schorsing dreigt wil men de
vernietiging van onze leefgemeenschap 'redden' met een uitzonderingswet!
Het kan bij deze nuttig zijn even het geheugen op te frissen en die
beslissingen in herinnering te brengen die rechtsgevolgen hebben voor de
Regering en de burgers.
0 1. 06.1999: Besluit van de Vlaamse Regering waarbij de eerste
gewestplanwijziging van het gewestplan St.Niklaas-Lokeren wordt
goedgekeurd. Daarbij wordt het Deurganckdok op de kaart gezet, het dorp
Doel als industriezone ingekleurd en de zogenaamde MIDA-zones ingevoerd
(honderden ha. polderland die dienen te verdwijnen).
24.08.1999: de Minister van Ruimtelijke Ordening verleent de bouwvergunning
voor de bouw van het eerste deel van het Deurganckdok aan het Gemeentelijk
Havenbedrijf
31.05.2000: Arrest van de Raad Van State waarbij de eerste
gewestplanwijziging wordt geschorst. Daarmee samenhangend wordt vervolgens
de afgeleverde bouwvergunning geschorst.
13.06.2000: de Minister van Ruimtelijke Ordening levert een bouwvergunning
af om de geschorste bouwvergunning (zie supra) te vervangen.
08.09.2000: Besluit van de Vlaamse Regering waardoor de tweede gewestplanwijziging van het gewestplan St.Niklaas-Lokeren wordt goedgekeurd. Hiermee wordt het Deurganckdok op de kaart gezet en de demping van het Doeldok mogelijk. MIDA 1 wordt behouden, de rest van de Wase polders worden bestemd als zeehavengebied met tijdelijk landbouwkarakter.
18.01.2001: Het Vlaams Gewest wordt in gebreke gesteld door de Europese
Commissie voor het niet naleven van de MER-richtlijn en van de Vogel- en
Habitatrichtlijnen.
07.03.2001: Arrest van de Raad van State waarbij de 'herstelde'
bouwvergunning, afgeleverd op 13 juni 2000, wordt geschorst.
Volgens minster-president Patrick Dewael is de maatregel van een nooddecreet gerechtvaardigd door "de redenen van groot algemeen strategisch belang" die verbonden zijn met het Deurganckdok. Ons komt het vooral voor alsof de belangen van bepaalde machtsgroepen steeds voorgaan op de rechten van de burgers in dit land. Waarom wordt de wetgeving inzake stedenbouw en ruimtelijke ordening zo rigide toegepast tegenover individuele burgers en krijgt de overheid gewoon een vrijbrief om onze streek kapot te maken? Waarom doet de minister-president inzake de Antwerpse haven toezeggingen aan een staatsonderneming die volledig in handen is van de Singaporese stadsstaat en verleent hij deze hiermee als het ware een monopolie in de Vlaamse Havens? Waarom wordt anderzijds elk gesprek, elke dialoog met de meest betrokken partij, zijnde de bevolking van Doel en de polder, in casu diegenen die procedures voeren tegen de Vlaamse Regering, ontweken?
Deze dagen uiten heel wat burgers en politici hun ongerustheid rond het
fenomeen van de toenemende globalisering. Doel is intussen in Europa een
van de meest stuitende voorbeelden geworden van hoe menselijke waarden en
fundamentele belangen moeten wijken voor de macht van, anonieme,
economische belangen.
Langs deze weg doen wij dan ook een beroep op de Vlaamse
volksvertegenwoordigers om hun medewerking te weigeren aan een initiatief,
dat er alleen moet toe dienen de normale rechtsgang, voorafgaand aan het
wetgevend werk (met name het gemotiveerd advies van de afdeling wetgeving
van de Raad Van State) uit de weg te gaan; en een complete negatie vormt
van de veel geroemde inspraak van de burger. Als Vlaanderen een open huis
wil zijn met respect voor de democratische verworvenheden dan dient dit
soort van besluitvorming onvoorwaardelijk afgewezen als ondemocratisch en
enkel thuishorend in totalitaire staten.
De problemen rond de blokkering van de werken aan het Deurganckdok kunnen
trouwens niet opgelost worden met dit soort van kunstgrepen. Zolang men in
dit dossier de gemeenschap en de mensen uit de streek blijft negeren zullen
wij het Deurganckdok blijven bestrijden. Want zelfs met dit nooddecreet is
het Deurganckdok niet gered. De rechtsbescherming waarover de burger in dit
land beschikt kan (gelukkig nog) niet eenzijdig met een trucje worden
uitgeschakeld. U kan er alvast op rekenen dat wij niet van plan zijn ons op
deze manier buiten spel te laten zetten.
Met vriendelijke groet,
Marina Apers, Doel
Jan Creve, Kieldrecht
Paul Onghena, Doel
Jerome De Paepe, Doel
Jean Malcorps, Doel
Paul Van Broeck, Prosperpolder
Rudi Van Buel, Doel
Maurice Vergauwen, Doel
Guy Verelst, Doel
Myriam Rijssens, Doel