Redding op volle zee
De maanden juni en juli vormen de geboorteperiode van de gewone of
Waddenzeehond. Dan lopen mensen langs de kusten van de Waddenzee kans
om op een zeehondenpup te stuiten die luidkeels om zijn moeder roept
omdat hij haar is kwijt geraakt. Zonder hulp heeft zo'n dier geen
enkele overlevingskans. Vooral personen die beroepsmatig veel op het
Wad zijn, zien - en horen! - in die periode regelmatig dergelijke
huilers.
Zo ook Jan Smit, schipper van de Krukel, een van de drie
patrouilleboten van het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en
Visserij voor de Waddenzee. Een huiler zag zijn schip als enige
redding en spurtte er heen. Jan Smit had de tegenwoordigheid van geest
om daar onmiddellijk een foto van te maken. Zijn commentaar: "Ik sta
nog versteld hoe ze met de snelheid van een raket, luid roepend, op de
Krukel afkwam."
Natuurlijk werd de jonge zeehond aan boord genomen. Na het toedienen
van een portie ORS (Oral Rehydration Salt) voelde het uitgeputte dier
zich duidelijk iets beter. Via Lauwersoog werd de zeehond, die
inmiddels "Froukje" was genoemd, naar de Zeehondencrèche gebracht,
waar ze nu in quarantaine zit. Een paar maanden goede verzorging zal
haar de start geven die ze nodig heeft om uit te groeien tot een
gezonde, sterke jonge zeehond.
Zeehondencreche Pieterburen