Clemence Ross: bewondering voor inzet personeel verpleeghuis Maria Oord
Voor veel kamerleden is het goed gebruik om tijdens het zomerreces een
aantal dagen stage te lopen in een bedrijf of instelling. Zo kom je in een
omgeving waarin je veel nieuws kunt opsteken en ervaringen kunt opdoen die
je persoonlijk verrijken maar ook van nut kunnen zijn voor je functioneren
als kamerlid.
Dit jaar is het verpleeghuis Maria Oord in Vinkeveen erg actief geweest in
het benaderen van kamerleden voor een stageplaats. Maria Oord heeft namelijk
te kampen met een groot tekort aan ziekenverzorgers in de zomermaanden en
heeft al eens de hulp van het leger ingeroepen omdat geen andere uitweg werd
gezien. Die inzet kan natuurlijk nooit structureel zijn en zelfs incidentele
inzet zoals bepleit door Arib van de PvdA, zou uit den boze moeten zijn.
Tenslotte leven we niet in een bananenrepubliek en moet zorg voor een zo
kwetsbare groep in ons welvarende land op een normale manier geregeld kunnen
worden. Uit de mond van de PvdA die medeverantwoordelijke voor beleid in de
afgelopen zeven jaar, klinkt het aanvaarden van noodhulp door het leger wel
heel wrang en nogal goedkoop.
Dat de nood in Maria Oord hoog is heb ik zelf kunnen vaststellen in de korte
tijd dat ik er geholpen heb. Het is erg wanneer aanvaard is dat het
onmogelijk is om bewoners vaker dan één keer per week te douchen en de
nachtploeg al begint met wassen om vijf uur in de ochtend omdat het werk
anders niet af komt. Eigenlijk komt het personeel alleen maar toe aan
wassen, eten verzorgen en schoonmaken. Tijd voor de broodnodige aandacht
voor persoonlijk contact dat met de 'zwaarste' patiënten vaak moeizaam tot
stand kan komen, is er niet of nauwelijks. Geen wonder dat er huiver bij
mensen blijft bestaan voor het slijten van de laatste levensjaren onder
dergelijke omstandigheden.
Geen wonder ook dat gezien de werkdruk en het gebrek aan tijd om in de eigen
professionaliteit te investeren er zo weinig ziekenverzorgers instromen.
Alle hulde dan ook aan die fantastische mensen waarmee ik heb mogen werken
in Maria Oord. Ze blijven ondanks alles houden van hun vak en zijn met hun
hart betrokken bij de mensen voor wie ze zorgen. Ze houden elkaar op de been
in moeilijke momenten en hebben me bij de boterham tussen de middag veel
verteld over de mooie en nare kanten van het werk.
Dat de directie de noodklok luidt en daarmee kamerleden heeft gemobiliseerd is prima, maar ik ben er bang voor dat de politieke aandacht weer snel wegebt na het 'scoren' in het NOS Journaal of in 2Vandaag. Flinke dingen zeggen lukt meestal prima, maar flinke dingen doen is nog wat anders. Het zou mooi zijn wanneer de PvdA nu het CDA-plan om 1000,- per bed voor verpleeghuizen ter beschikking te stellen zou omarmen in plaats van de inzet van het leger te bepleiten, maar dat zit er vast niet in.
Ik zal mijn ervaringen in Maria Oord niet makkelijk vergeten. Mij zal altijd bijblijven hoe ik geholpen heb met het wassen, met eten, het brengen naar de kapper van die ene verlamde mevrouw die de volgende dag naar de bruiloft van haar zoon zou gaan. Ik ben getroffen door het persoonlijk leed van mensen waardoor ze in alle opzichten afhankelijk zijn geworden van de zorgen van vreemden en ook afhankelijk van politieke aandacht voor hun situatie. Ik voel me daardoor nog meer verbonden met het motto van onze fractie dat zegt dat we ons willen laten leiden door verantwoordelijkheid, respect en naastenliefde. Hoe confronterend mijn stage in veel opzichten ook is geweest, Maria Oord ziet me vast en zeker nog een keer terug....