PERSBERICHT

Groningen, 7 juni 2001

stichting Steungroep ME en Arbeidsongeschiktheid Kleine Raamstraat 23
9711 CG Groningen
Tel: 050 549 29 06
Fax: 050 549 29 56
http://www.leefwijzer.nl/steungroep-me

Hoogleraren volledig genegeerd
UITSPRAAK RECHTER IN ZAAK BVD TEGEN ME-PATIENTE


ME-patiente Linda Slagter heeft er geen woorden voor. Ze is haar inkomen en haar werk kwijtgeraakt en komt voor geen enkele uitkering in aanmerking. Terwijl ze te ziek is om te werken en niet in staat tot een sociaal leven dat voor haar leeftijdgenoten normaal is, is ze ook nog eens door haar werkgever, de BVD, behandeld als werkweigeraar en fraudeur.

De nu 28-jarige Linda had al haar hoop gevestigd op het hoger beroep dat ze met behulp van haar advocaat en haar vriend had ingediend bij de Centrale Raad van Beroep (CRvB). Ze voelde zich daarbij gesteund door een medisch onderzoek van professor Dr. J.W.M. van der Meer. Deze had, notabene in opdracht van haar werkgever zelf, Linda onderzocht en was tot de conclusie gekomen dat ze als gevolg van haar ziekte niet in staat was om te werken. De CRvB heeft echter in een uitspraak die deze week bekend is geworden* haar werkgever in het gelijk gesteld. Linda zou ten onrechte ziek thuisgebleven zijn en zich daarmee schuldig hebben gemaakt aan werkweigering. De Minister van Binnenlandse Zaken zou haar daarom in 1997 terecht hebben ontslagen.

Linda werkte als documentaliste bij de Binnenlandse Veiligheidsdienst BVD, ressorterend onder het Ministerie van Binnenlandse Zaken. In de zomer van 1996 stortte ze, als gevolg van ernstige vermoeidheidsklachten, volledig in. Voor die tijd had ze, onder druk van de bedrijfsarts, nog lange tijd geprobeerd om door te werken. Maar zelfs het opnemen van verlofdagen en het inleveren van 1 dag per week salaris om ziekteverzuim te vermijden mocht uiteindelijk niet baten. Specialisten stelden de diagnose Chronisch Vermoeidheidssyndroom (CVS), ook wel ME genoemd. Dit is een ernstig invaliderende vermoeidheidsziekte. Over de oorzaak van ME/CVS is nog veel onduidelijk.

Klachten wel reeel

Linda was tot weinig meer in staat. Ze kon niet veel meer dan een kwartiertje per dag de hond uitlaten en soms een boodschap doen. Van de bedrijfsarts kreeg ze te horen dat hij wel overtuigd was van de realiteit van haar klachten en ook geloofde dat ze daarmee niet kon werken. Hij verklaarde haar echter toch volledig arbeidsgeschikt omdat er geen lichamelijke afwijkingen gevonden waren. Ze moest weer aan het werk. Daar was ze absoluut niet toe in staat.

Haar bezwaar werd echter door een commissie, bestaande uit collega's van de bedrijfsarts, ongegrond verklaard. Haar huisarts, internist, psychiater en neuroloog hadden geen lichamelijke afwijkingen gevonden. De commissie concludeerde op grond daarvan dat er geen ziekte of gebrek kon worden vastgesteld en dus ook geen arbeidsongeschiktheid als gevolg daarvan. Daarbij ging de commissie volledig voorbij aan het feit dat alle artsen zonder uitzondering van mening waren dat Linda niet simuleerde of overdreef. Haar gezondheidsproblemen waren dus reeel.

Linda kon geen gehoor geven aan de opdracht weer aan het werk te gaan. Eerdere pogingen tot werkhervatting waren mislukt en hadden alleen maar tot verslechtering van haar gezondheidstoestand geleid. Daarop stopte de BVD uitbetaling van haar salaris. Ook hiertegen maakte ze bezwaar. Opnieuw kreeg ze geen gehoor, hoewel inmiddels verschillende artsen de diagnose ME/CVS hadden gesteld en 1 arts een chronische virusinfectie had ontdekt. Deze gegevens waren ook voor de bedrijfsarts geen reden om zijn oordeel te herzien. Vervolgens werd ze door de Minister van Binnenlandse Zaken ontslagen wegens werkweigering, oneervol en zonder recht op een werkloosheidsuitkering.

Beroep bij de Arrondissementrechtbank den Haag mocht niet baten. Linda's laatste kans lag in hoger beroep bij de Centrale Raad van Beroep. De uitspraak van dit hoogste rechtscollege is bij haar hard aangekomen. Ze is nog steeds ziek en niet in staat enig inkomen te verwerven.

Ook de Steungroep ME en Arbeidsongeschiktheid is verbijsterd over de uiterst formele uitspraak van de CRvB. De Raad sluit zich domweg aan bij het oordeel van de bezwaarcommissie dat Linda niet ziek is en niet arbeidsongeschikt. Toch is er ruim voldoende bewijsmateriaal voor het tegendeel. Alle artsen die Linda hebben onderzocht zijn ervan overtuigd dat zij echt ziek is en haar klachten niet simuleert of overdrijft. Verschillende artsen hebben bij haar de diagnose ME/CVS gesteld. Eén arts heeft een chronische virusinfectie ontdekt. CVS-deskundige professor van der Meer kwam tot de conclusie dat haar klachten reeel zijn en dat zelfs drie uur per dag werken voor haar te veel is. Hoogleraar sociale verzekeringsgeneeskunde Willems concludeerde dat het oordeel van professor van der Meer vanuit verzekeringsgeneeskundige oogpunt deugdelijk is. Het is onvoorstelbaar dat niet alleen de Minister van Binnenlandse Zaken, maar ook de rechters dit allemaal naast zich neergelegd hebben. In de uitspraak van de CRvB is van deze feiten zelfs niets terug te vinden. En dat terwijl volgens de huidige regels voor verzekeringsartsen het feit dat er geen lichamelijke oorzaak is vastgesteld geen reden mag zijn om iemand zonder meer arbeidsgeschikt te verklaren. Ook de CRvB zelf heeft in enkele recente uitspraken gesteld dat klachten die verband houden met ME/CVS bij de beoordeling van arbeidsongeschiktheid niet buiten beschouwing mogen worden gelaten. **

Voorproefje van WAO volgens plannen commissie Donner


De Steungroep vreest dat de lijdensweg van Linda een voorproefje is van de situatie waarin arbeidsongeschikten terechtkomen wanneer de plannen van de commissie Donner worden uitgevoerd. Volgens de plannen van die commissie komen alleen diegenen van wie bij voorbaat vaststaat dat hun arbeidsongeschiktheid 'onvermijdelijk, duurzaam en volledig' is nog in aanmerking voor een WAO-uitkering. Het risico is groot dat arbeidsongeschikten met ziektes waarover in de medische wetenschap nog veel onbekend is, zoals ME/CVS, hierbij buiten de boot vallen, hoe ernstig hun beperkingen ook zijn. Zij moeten volgens de commissie Donner samen met hun werkgever proberen om aangepast werk te krijgen. Uit de uitspraak van de CRvB blijkt dat onwillige werkgevers hun zieke werknemers wel heel gemakkelijk kunnen lozen, zeker wanneer die werknemer echt te ziek is om te werken. Dan is er zelfs geen recht op WW, net zoals in het geval van Linda. De Steungroep ME en Arbeidsongeschiktheid is ervan overtuigd dat het arbeidsongeschiktheidscriterium van de commissie Donner tot grote willekeur en onrechtvaardigheid bij de keuringen zal leiden.


* CRvB 99/1068, 1707 AW en 00/5654 AW, 23 mei 2001
** CRvB 98/646 AAW/WAO, 16-08-2000 en CRvB 97/6044 ZW, 12-12-2000
Noot voor de pers: Voor inlichtingen:



- Steungroep ME en Arbeidsongeschiktheid:
Ynske Jansen 050 5035853,
yjansen@xs4all.nl,
website: http://www.leefwijzer.nl/steungroep-me
- Mario Ortiz Buijsse en Linda Slagter 015 2144699 of 06 51834232