Groen!

Wat de Davignons van deze wereld beter zeggen

door Meyrem Almaci (federaal parlementslid) op 29 augustus 2011 in "Economie, fiscaliteit en werkgelegenheid"

De pleidooien van de rijken der aarde om extra bij te dragen zijn voor Meyrem Almaci een begin. 'Maar een eenmalige, vrijblijvende geste volstaat niet.' Almaci is fractieleidster van Groen! en Ecolo in de Kamer.

In het kielzog van de Amerikaanse belegger en miljardair Warren Buffett laten steeds meer superrijken horen dat ze willen helpen om de schuldencrisis een halt toe te roepen. Dat heeft geen negatief effect op de banengroei en zit investeringen ook niet in de weg, aldus nog Buffett.

Bij ons pleit nu ook Etienne Davignon voor een tijdelijke crisisbelasting voor de superrijken. Het is een begin. Het werkelijke signaal waar ik op wacht, is er echter één dat verder gaat dan een eenmalige caritatieve geste in tijden van crisis. Een fundamenteel signaal waarbij de elite in dit land akkoord gaat met de beperkingen van exuberante bonussen, een opheffing van het bankgeheim, met een vermogenswinstbelasting die naam waardig, waarbij ze ijveren voor het stoppen met schimmige constructies op schatteneilanden zoals Bermuda en Jersey, en waarbij hun bedrijven niet langer de grijze zone van de mogelijkheden tot belastingontwijking opzoeken.

Davignon had, als ex-topman van Fortis, bijvoorbeeld het signaal kunnen geven dat ons bancair systeem dringend moet worden hervormd. Dat de banken het financieren van projecten van particulieren en ondernemingen opnieuw als hun voornaamste taak moeten opnemen en een einde moeten maken aan risicovolle speculatie met spaargeld.

Too big to fail
We moeten een systeem ontwerpenwaarin persoonlijke groei en sociale vooruitgang elkaar wederzijds stimuleren. Dat is de mening van steeds meer economen, van Stiglitz tot professoren als De Grauwe en De Callata bij ons. Een groeiende economie kan ons enkel uit de problemen houden als die groei duurzaam is, en niet gestut wordt door nieuwe schuldorgieën of grootschalige milieuschade. De volgende regering zal de nodige besparingen daarom moeten beantwoorden met een rechtvaardige fiscaliteit en een daling van de ongelijkheid tussen arm en rijk. Daarbij moet een
strenge begrotingsdiscipline worden gehandhaafd met een efficiënte en correcte besteding van publieke middelen. Dit is de enige garantie op een sterke en stabiele staat, die de legitimiteit heeft om controle uit te oefenen op de economie.

Een van de kernproblemen die ze moet aanpakken, is die van de banken die 'too big to fail' zijn. 'Too big to fail' is in feite 'te groot om te bestaan'. Er was een reddingsfonds van ruim 800 miljard dollar nodig, alleen in de VS, om de financiële wereld te helpen. Dat is vergelijkbaar met het totale budget dat de 23 rijkste landen van de wereld de voorbije tien jaar hebben uitgetrokken voor ontwikkelingshulp. Hun redding had als gevolg dat ze hun positie verder consolideerden, en kleinere spelers die niet door de overheid hoefden te worden gered, vervolgens met belastinggeld konden opslokken of plat concurreren. Met als gevolg dat het probleem alleen maar is toegenomen. Grootbanken moet verboden worden te speculeren met spaargeld. De Glass-Seagall Act, die een strikte scheiding hanteerde tussen spaarbanken en zakenbanken, moet in ere worden hersteld.

Net zoals voedingswaren met te veel dioxines moeten ook toxische financiële producten die te veel risico's inhouden uit de rekken. De belasting op beursoperaties moet worden ingevoerd en niet enkel voor monetaire speculatie. Als het in Groot-Brittannië kan, dan kan het ook hier. Bonussen voor bedrijfsleiders moeten gebaseerd worden op de resultaten op de lange termijn.

Graaicultuur
Maar regelgeving alleen is niet voldoende. Er moet een einde komen aan de graaicultuur, de moraal moet worden hersteld. Niet met vrijblijvende gestes, maar met een model dat niet langer met onze welvaart speculeert. Dat een einde maakt aan de dogma's van steeds meer verdienen en consumeren, van oneindige groei voor een elite ten koste van de meerderheid, van een economie gebaseerd op emoties en geruchten waar de misleiding
ingebakken zit.

Dit is een kans voor economische bijdrage aan sociale maatregelen. Voor een verschuiving van de lasten op arbeid, die in ons land bijzonder hoog zijn, naar een belasting op de inkomsten uit vermogen en milieuvervuiling, een terrein waarop we internationaal gezien zwak scoren.

Ik zou graag horen van de Davignons van deze wereld dat ze mee zullen ijveren om de 19de eeuwse caritas om te zetten in structurele verandering.

IFRAME:
http://www.facebook.com/plugins/like.php?app_id=109470039155939&href=ht tp%3A%2F%2Fgroen.be%2Factualiteit%2FNieuwsflash-wat-de-davignons-van-de ze-wereld-beter-zeggen_2291.aspx&send=false&layout=standard&width=450&s how_faces=true&action=like&colorscheme=light&font&height=80

Contact: Meyrem Almaci -