AutoRai

8-11-2004

Aankondiging Europese prijzen voor Ford GT

Ford maakt de Europese prijzen van de Ford GT bekend. Slechts drie dealers in Engeland, Duitsland en Zwitserland zijn aangewezen om de auto´s te gaan leveren. De prijs in Engeland bedraagt £120.900, in Duitsland geldt een prijs van 177.000 en in Zwitserland kost de GT SFr. 269.700.

De prijs in de drie markten die de auto gaan distribueren is inclusief lokale belastingen en invoerrechten. Ook in de bovengenoemde Europese prijzen inbegrepen zijn de transportkosten en de homologatiekosten die nodig zijn om de auto aan te passen aan de Europese standaarden. Volledige productie is gestart in de Verenigde Staten en Europese klanten is meegedeeld dat levering van gehomologeerde autos te verwachten is vanaf begin maart 2005.Klantenbestellenenontvangen hun autos via een van de volgende drie geselecteerde Europese dealers: Dagenham Motors in Groot-Brittannië, Schwabengarage in Duitsland en Grimmsud in Zwitserland.

Via de officiële Ford kanalen komen in totaal 101 Ford GTs naar Europa. Dit aantal is gekozen uit historische, nostalgische overwegingen: in de jaren zestig werden er door Ford in Europa ook 101 Ford GTs geproduceerd. De klanten voor de 101 wagens zijn reeds geselecteerd uit de mensen die hun belangstelling hadden gemeld direct bij Ford of op een speciale Ford website. Onder de gelukkigen bevindt zich ook één Nederlander, die zijn naam buiten de publiciteit wenst te houden.

Geschikt voor weggebruik in Europa
Evenals alle andere autos die Ford officieel in Europa importeert, wordt de Ford GT aangepast aan de Europese regelgeving. Ford Team RS heeft Roush in Europa gekozen als partner voor de homologatie. In een speciale vestiging in de buurt van de Nürburgring, het beroemde Duitse circuit, worden alle 101 autos voor Europa gehomologeerd. Ze ondergaan een uitgebreide kwaliteitscontrole en testritten voordat ze aan de klant worden geleverd. Ford Team RS heeft samen met Roush enkele kleine wijzigingen doorgevoerd speciaal om de 101 Europese Ford GTs geschikt te maken voor weggebruik in Europa. Deze veranderingen zijn voor de meeste klanten niet waarneembaar. In mechanisch opzicht is er weinig veranderd, afgezien van een wijziging van de uitlaat in verband met de Europese geluidsnormen. Ook is er een aantal wijzigingen aan het exterieur (lichten) en interieur (schakelaars, instrumenten) doorgevoerd om te zorgen dat ze volledig juridisch gehomologeerd zijn. Extra items worden ontwikkeld zodat de Europese autos herkenbaar zijn als 'één van 101' speciale Europese versies van de Ford GT. Als indicatie voor de potentiële aantrekkingskracht van deze autos, worden alle exemplaren uitgerust met een Thatcham Category 1-alarmsysteem, in combinatie met een Category 5 tracker-systeem.

Uitstekende prestaties
De eigenaars van de Europese Ford GT krijgen een superauto: de Ford GT40 was de eerste racewagen die de 322 km/uur-barrière doorbrak in Le Mans; de nieuwe Ford GT is de eerste voor de weg geproduceerde auto met het Ford insigne die een topsnelheid van meer dan 322 km/uur haalt.

Amerikaanse tests voor de officiële certificatie van de motor van de Ford GT hebben aangetoond dat de supercharged 5,4-liter DOHC V8 een gemiddeld vermogen van 550 pk/ 404 kW en een koppel van 678 Nm levert, 50 pk meer dan de eerdere schattingen. De V8-motor van de Ford GT komt hiermee op meer dan 100 pk/ 74 kW per liter en dat bevestigt nog eens het enorme prestatiepotentieel.

Het vooraanstaande Amerikaanse autotijdschrift Car & Driver heeft ongelofelijke prestaties voor de Ford GT geregistreerd: een acceleratie van 0-95 km/uur in 3,3 seconde en een kwartmijl met staande start in 11,6 seconde en met een topsnelheid van 205 km/uur. In hetzelfde nummer van Car & Driver bleek de Ferrari Challenge Stradale vier seconden nodig te hebben om 95 km/uur te bereiken en 0,8 seconde en 21 km/uur langzamer te zijn op de kwartmijl.

Ford GT in Europa sneller dan 322km/uur
Bij tests - eerder dit jaar - van de stabiliteit bij hoge snelheid en de duurzaamheid van de aandrijving op de bekende testbaan van Nardo in Italië, heeft de Ford GT een topsnelheid van 330 km/uur gehaald. In 1966 bereikte een GT40 een snelheid van 201 mijl per uur op de Mulsanne Straight tijdens de 24-uurs race van Le Mans.

Het Ford GT-ontwikkelingsteam toog met twee auto's naar de testbaan in Nardo om de stabiliteit bij hoge snelheid te evalueren en de aandrijving te onderwerpen aan een duurzaamheidstest van 800 kilometer.

Vanaf het allereerste begin, toen het team een van de eerste versies van de GT40 in de windtunnel testte, lag de nadruk van het ontwikkelingsprogramma op aërodynamische eigenschappen en stabiliteit bij hoge snelheden. De GT40 vertoonde bij hoge snelheden een duidelijke opwaartse neiging en het team had het idee dat de Ford GT wel eens hetzelfde probleem zou kunnen hebben als er niet genoeg aandacht aan werd besteed. Om het perfect uitgevoerde exterieurdesign niet te verstoren, beperkte het ontwikkelingsteam de aërodynamische wijzigingen hoofdzakelijk tot de onderkant van de auto. Het gevolg is dat een subtiele verlenging van de achterspoiler, voor- en zijsplitters en onderaan de achterkant geïntegreerde Venturi-tunnels de enige zichtbare wijzigingen zijn.

"Rijden in de Ford GT met snelheden boven de 300 km/uur was eigenlijk tamelijk saai, en dat is in dit geval positief", zegt Mark McGowan, Ford GT-supervisor voor autodynamiek en bestuurder van de auto tijdens de tests in Nardo. Ik kon de 13 km van de testbaan plankgas rondrijden met een volledig vertrouwen in de stabiliteit en de controle over de auto, zelfs bij meer dan 300 km/uur.

De 550-pk (404 kW) 5,4-liter DOHC supercharged V-8-motor onderging in Nardo ook de nodige tests. Het ontwikkelingsteam liet de auto zo'n 800 kilometer op topsnelheid rijden om de kracht en duurzaamheid van de aandrijving voor eens en voor altijd te bewijzen. Niet alleen liet de motor een prima acceleratie zien van nul helemaal tot de topsnelheid, maar hij doorstond de duurzaamheidstest ook zonder problemen van enige betekenis.

Herrijzenis van een legende
De Ford GT is geïnspireerd op de auto die in de jaren zestig de harten stal van alle liefhebbers. Het oorspronkelijke GT-project werd geleid door de toenmalige Chairman en CEO, Henry Ford II. Hij had een doel: racegeschiedenis schrijven. Met deze auto's, vaak GT40's genoemd vanwege de hoogte van 40 inch, won Ford de 24-uurs race van Le Mans vier jaar op rij (van 1966 tot en met 1969). De Ford GT-serie heeft alle belangrijke duurraces ter wereld gewonnen en leverde Ford het World Sports Car Championship op in 1966 en 67 en het World Manufacturers Championship in 1966 en '68. De moderne GT en zijn voorganger hebben bijna hetzelfde silhouet, maar elke dimensie, curve en lijn van de nieuwe auto is een unieke herinterpretatie van het origineel. De nieuwe auto is meer dan 40 centimeter langer en bijna 10 centimeter hoger. De auto wordt aangedreven door een in het midden gemonteerde supercharged Ford MOD 5,4-liter V8-motor en levert de indrukwekkende combinatie van een vermogen van 550 pk en een koppel van 678 Nm. Dit vermogen wordt op de weg gezet via een Ricardo-transmissie met zes handgeschakelde versnellingen en een spiraalvormig differentieel met beperkte slip. Net als bij de racewagen staan de aluminium Ford GT-carrosseriepanelen niet onder spanning. In plaats van de stalen of honingraatcomposiet buizen die werden gebruikt in de jaren zestig, heeft het Ford GT-team een geheel nieuw aluminium buizenframe ontworpen als fundament. De voorvleugels vouwen zich over 18-inch velgen en in de traditie van de oorspronkelijke Ford GT-racewagens lopen de deuren door in het dak. De achterwielkasten van de 19-inch velgen en banden bepalen het karakter van de achterkant van de auto, terwijl de accentlijn vanaf de voorkap het profiel van de auto afrondt bij de geïntegreerde "ducktail"-spoiler. In het interieur is plaats gebleven voor de baanbrekende "geventileerde zittingen" en het instrumentenpaneel van de oorspronkelijke auto, met duidelijke analoge meters en een grote toerenteller. De belangrijkste systemen van de auto worden bediend met moderne versies van de schakelaars waarmee het oorspronkelijke model was uitgerust.