Ingezonden persbericht

Boekhoudschandalen bij gemeenten en provincies

Gemeenten en provincies verzwijgen op grote schaal opbrengsten en kosten

WIJK BIJ DUURSTEDE, 20020725 -- De jaarrekeningen van veel gemeenten en provincies zijn ronduit misleidend en in strijd met de wettelijke voorschriften. Gemeenten en provincies verzwijgen op grote schaal opbrengsten en kosten. Gemeenten en provincies geven op grote schaal een totaal verkeerd beeld van hun financiële positie. De goedkeurende accountantsverklaringen zijn dus ook misleidend. Het NIVRA erkent dit. De minister van Binnenlandse Zaken doet al jaren lang niets aan deze situatie.

Boekhoudschandalen zijn er niet alleen in Amerika. Ze zijn er ook in Nederland. Nu bij de overheid zelf. Meer en meer begint het ongelofelijke verhaal door te dringen dat in de jaarrekeningen van vrijwel alle gemeenten en provincies op grote schaal opbrengsten en kosten worden verzwegen. Het betreft vooral opbrengsten. Dat betekent bijvoorbeeld dat aan de noodzaak van de verhogingen van de lokale belastingen zoals de OZB ernstig getwijfeld moet worden.

In 2000 verzwegen bijvoorbeeld de 30 grootste gemeenten tezamen ruim f 3,8 miljard voor hun inwoners. De 12 provincies verzwegen in 2000 ruim f 1 miljard.

Amsterdam liet zijn rekening over 2001 sluiten met een tekort van ¤ 5 miljoen. In werkelijkheid was er een overschot van ¤ 350 miljoen. Den Haag liet zijn rekening sluiten met een overschot van ¤ 90 miljoen. In werkelijkheid was er een overschot van ¤ 137 miljoen.

Provincie Noord-Holland rapporteert een overschot over 2001 van ¤ 4 miljoen. In werkelijkheid is het ¤ 56 miljoen. Zuid-Holland meldt over 2001 een overschot van f 57 miljoen. In werkelijkheid was er een tekort van f 79 miljoen. Inmiddels stapelen de misleidende jaarrekeningen van veel andere gemeenten en provincies zich op.

Desondanks staan bij al deze jaarrekeningen goedkeurende accountantsverklaringen. Het gaat om alle vier de grote accountantskantoren (Deloitte & Touche, Ernst & Young, KPMG en PricewaterhouseCoopers). Het NIVRA (Nederlands Instituut van Registeraccountants) geeft in zijn persbericht van 16 juli 2002 toe dat inderdaad in de rekeningen van veel gemeenten en provincies veel lasten niet terug te vinden zijn in het saldo van de staat van baten en lasten.

Deze misleidende jaarrekeningen voldoen dus niet aan de wettelijke eisen, de zogenoemde Comptabiliteitsvoorschriften. Deze voorschriften eisen dat een jaarrekening betrouwbaar is en een betrouwbaar beeld geeft van de financiële positie en van de omvang en het saldo van de opbrengsten en kosten. Deze voorschriften eisen ook dat alle opbengsten en kosten in de rekening opgenomen worden. Het NIVRA erkent dus impliciet dat deze jaarrekeningen niet voldoen aan de wettelijke voorschriften. Toch weigert het bestuur van het NIVRA maatregelen te treffen.

Ook de minister van Binnenlandse Zaken is al jaren van deze situatie op de hoogte. Hij weigert zich met de kwestie bezig te houden laat staan daar een einde aan te maken. De ministers van Economische Zaken en van Financiën weten er ook van maar verschuilen zich achter hun collega van Binnenlandse Zaken.

Registeraccountant drs. Leo W. Verhoef RA te Wijk bij Duurstede houdt zich al jaren met deze zaak bezig. De recente boekhoudschandalen in Amerika maken duidelijk hoe dit soort boekhoudfraudes mogelijk zijn. De belangstelling voor dit soort fraudes, die altijd voor onmogelijk zijn gehouden, neemt toe. Meer en meer begint de laatste tijd duidelijk te worden dat Leo Verhoef gelijk heeft en terecht deze misstand bij gemeentes en provincies aan de orde stelt. In De Telegraaf van 6 juli 2002 zegt emeritus-hoogleraar Accountantscontrole J.H. Blokdijk hierover: "Iedereen is verbijsterd over de recente boekhoudschandalen in Amerika, maar hier gebeurt in principe hetzelfde".

Het is opvallend hoe weinig nog in de pers over dit boekhoudschandaal van zeer grote omvang dat vrijwel alle gemeenten en provincies en alle grote accountantskantoren betreft, gemeld wordt.

Van 1989 - 1994 was Leo Verhoef als accountant werkzaam bij VB Accountants, later opgegaan in Deloitte & Touche. Daar heeft hij zich steeds hevig verzet tegen de praktijk bij dit soort misleidende en onwettige jaarrekeningen goedkeurende accountantsverklaringen te geven. Als klokkenluider werd hij ronduit vijandig behandeld en op uiterst schandalige wijze in 1994 op straat gegooid. Sinsdien probeert hij aandacht te vestigen op de hier besproken misstand. Het bestuur van het NIVRA weigert al die tijd met hem hierover te praten. De minister van Binnenlandse Zaken weigert eveneens op zijn brieven in te gaan. De ministers van Economische Zaken en van Financiën verschuilen zich achter de minister van Binnenlandse Zaken. De Tweede Kamer houdt zich afzijdig. Niemand treft maatregelen die aan deze situatie een einde maken.



Ingezonden persbericht