Gemeente Capelle a/d IJssel
Jeugd & Veiligheid - Marietje Kessels
Van links naar rechts Marjolein, Yoram en Erica: Luisteren naar je
gevoel.
Zelfverzekerder en minder snel bang
In 2001 stemde de gemeenteraad van Capelle aan den IJssel in met
het plan van aanpak Jeugd & Veiligheid: En nu aan de slag. Het plan
bevat tal van maatregelen waarmee de gemeente in nauwe samenwerking
met stichting Jongerenwerk, politie Rotterdam Rijnmond, Openbaar
Ministerie, scholen en de GGD, jongeren een veilige woon- en
leefomgeving wil bieden en jeugdoverlast wil bestrijden. De
gemeente speelt een belangrijke rol in het coördineren, stimuleren
en begeleiden van de verschillende projecten. Nu bijna een jaar
later kunt u in een serie interviews met betrokkenen lezen wat er
tot nu toe is bereikt. Deze week aflevering 1: het Marietje
Kesselsproject.
Marjolein Nunnink (12) loopt tegenwoordig heel anders over straat.
Hoofd hoog, schouders naar achteren, zelfbewust. Door die houding
voel je je sterker, zegt ze. En dat straal je uit. Andere mensen
zien dat en laten je met rust. Haar klasgenoten Erica Ly (12) en
Yoram van Iwaarden (11) ervaren hetzelfde. Je bent minder snel
bang.
Marjolein, Erica en Yoram hebben net als de andere leerlingen van
groep 8 van de openbare basisschool De Tuimelaar deelgenomen aan
het Marietje Kesselsproject, waarbij kinderen weerbaarder worden
gemaakt tegen machtsmisbruik, pesten, seksuele intimidatie en ander
ongewenst gedrag. Ze volgden twaalf lessen van een uur en sloten de
cursus af met een examen en een diploma.
De jongens kregen les van een man, de meisjes van twee vrouwen,
zegt Yoram. Waarom dat was, weet ik ook niet. Maar Marjolein en
Erica hebben wel een idee: Meisjes moeten soms andere dingen leren
dan jongens. En het is leuker met meisjes onder elkaar. Ze zijn
serieuzer, jongens klieren meer. Yoram lacht, maar geeft zijn
klasgenotes gelijk. Sommige jongens uit mijn klas deden steeds
flauw. Vooral als het over seksuele intimidatie ging.
Regels
Elke les begon met de speciale welkomstgroet, waarin de kinderen
beloofden zich te houden aan de zeven regels. Die regels waren erg
belangrijk, zegt Erica. Bijvoorbeeld dat we alles wat we leerden
alleen mochten gebruiken in geval van nood. Dat je sorry moest
zeggen als je iemand pijn deed en dat er niet geroddeld zou worden
over wat in de groep gebeurde.
Vervolgens gingen ze aan de slag met de opdrachten uit het
werkboek. Yoram: We kregen ook huiswerk mee. En als je dat niet af
had, moest je nablijven. In de lessen kwam onder meer aan de orde
hoe je met moeilijke onderwerpen moet omgaan, vertelt Erica: Als je
bijvoorbeeld te maken hebt met seksuele intimidatie moet je altijd
afgaan op je eigen gevoel. We hebben geleerd dat dat een ja-gevoel,
een nee-gevoel of een twijfel-gevoel kan zijn.
Leuker dan de opdrachten uit het boek en het huiswerk vonden de
kinderen de zelfverdedigingsoefeningen in de gymzaal. Marjolein: Je
leerde bijvoorbeeld hoe je iemand die je vastgrijpt moet afweren.
Dan pak je zn vingers beet en druk je die naar achteren. Kijk zo.
Yoram: Au! Dat doet vreselijk pijn, hoor!
Buik
Ook leerden de kinderen dat ze, als ze op straat worden
lastiggevallen, niet moeten gillen, maar schreeuwen. Het verschil?
Gillen doe je vanuit je keel, schreeuwen vanuit je buik. Dat hou je
langer vol, zegt Erica.
Een oefening om het zelfvertrouwen te vergroten was het doorslaan
van een plankje. Voor Erica een makkie, want zij zit al vijf jaar
op karate. Marjolein en Yoram vonden het ook niet moeilijk. Maar,
zegt Marjolein, Het gaf me wel veel zelfvertrouwen toen ik het had
gedaan.